ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ; ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ

Το ιδανικό παιχνίδι για το κατηχητικό μας, στο μάθημα για την θεραπεία του τυφλού.

Αρχαιότατο παιχνίδι η τυφλόμυγα, έχει πολλά να μας μάθει και να ανοίξει το μάθημα της θεραπείας του τυφλού αλλά και θέματα κοινωνικής συζήτησης με τα μικρότερα και μεγαλύτερα τμήματα των κατηχητικών ομάδων. Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με το παιχνίδι αυτό:

1. Αρχικά μπορούμε να βάλουμε τα παιδιά να παίξουν το παιχνίδι ως συνήθως. Δένοντας τα μάτια σε ένα παιδί και προσπαθώντας να πιάσει ένα άλλο από τα υπόλοιπα παιδιά που σχηματίζουν κύκλο γύρω του. Όταν το πιάσει, πρέπει να μαντέψει πιο παιδί είναι, ακουμπώντας το στα μαλλιά, τα ρούχα ή από το ύψος του, το βήξιμό του, το γέλιο του κλπ. Φυσικά, το παιδί δεν πρέπει να μιλήσει. Αν βρει ποιο παιδί είναι, τότε του δίνει το μαντήλι και το άλλο παιδί παίρνει την θέση του πρώτου στην τυφλόμυγα.
2. Στην συνέχεια, για να κάνουμε τα παιδιά να κατανοήσουν την θέση των τυφλών, δένουμε τα μάτια σε ένα παιδί και το αφήνουμε να περπατήσει μόνο του στον χώρο, ενστικτωδώς και χωρίς καθοδήγηση. Θα σκοντάψει παντού. Τότε μπορούμε να βάλουμε ένα άλλο παιδί να καθοδηγεί το πρώτο και να του λέει πού να πάει. Το "τυφλό" παιδί, θα σκοντάψει λιγότερο. Το παιδί'-καθοδηγητής στη συνέχεια μπορεί να το πιάσει απ' το χέρι και να το πηγαίνει αυτό εκεί που πρέπει.
3. Βάζουμε το "τυφλό" παιδί να καθίσει σε μια καρέκλα στην μέση του χώρου και να περνάνε παιδιά από δίπλα του, ακριβώς έτσι όπως πέρασε ο Χριστός με τους μαθητές του δίπλα από τον τυφλό. Ζητάμε από το παιδί να μας πει αν μπορεί να καταλάβει ποια παιδιά πέρασαν δίπλα του.
   
4. Μπορούμε κάλιστα να επιτρέψουμε σε κάποια παιδιά να "κοροϊδέψουν" τον "τυφλό", ώστε να κατανοήσει το κάθε παιδί πόσο απαράδεκτη είναι η κοροϊδία όταν ο άλλος πάσχει από κάτι. Αυτό είναι αρκετά σκληρό. Μπορούμε να επιλέξουμε, μεταξύ άλλων, και παιδιά που φέρονται πραγματικά άσχημα στους άλλους και να τα βάλουμε στην θέση του τυφλού.  Να μην είναι τα μόνα όμως που θα παίξουν αυτό τον ρόλο, γιατί θα νοιώθουν σαν το κακό παιδί στην θέση του Ιούδα.
5. Αφήνουμε το κάθε "τυφλό" παιδί να αφουγκραστεί τον χώρο. Μπορεί για λίγο να γίνει φασαρία, να βγουν, να μπουν και να ξαναμπούν παιδιά στην τάξη. Μετά...ησυχία! Αφήνουμε το τυφλό παιδί να ακούσει και να μαντέψει στην ηρεμία, πόσα παιδιά είναι μέσα και, αν μπορεί, ποια. Να ακούσει τις ανάσες τους, τον ήχο στο κάθισμά τους όταν κουνιούνται στην θέση τους, το κρυφογελό τους κλπ. Μαθαίνουν έτσι τα παιδιά ότι ένας τυφλός αντιλαμβάνεται τον χώρο από αυτά που ακούει και αισθάνεται γύρω του. Διευκρινίζουμε στα παιδιά ότι οι άλλες αισθήσεις ενός τυφλού (η ακοή, η αφή, η όσφρηση, η γεύση, η αίσθηση του προσανατολισμού και της απόστασης, η "έκτη" αίσθηση να αντιλαμβάνεται από ανεξήγητα στοιχεία την παρουσία των άλλων) οξύνονται συνεχώς και αυξάνουν από την μέρα που το άτομο αυτό θα χάσει την όρασή του. Μπορούμε επίσης να ρωτήσουμε το παιδί αν μπορεί να μαντέψει τι ώρα είναι.
6. Βάζουμε τα παιδιά, με κλειστά μάτια ή με σκούρο μαντήλι στα μάτια, να ζωγραφίσουν ό,τι θέλουν ή να γράψουν κάτι, μία φράση, ένα ρητό, σοφά λόγια, ένα μήνυμα που θέλει να διαβάσουν οι άλλοι. Το αποτέλεσμα φυσικά θα είναι...συνονθύλευμα. Αλλά αυτό θέλουμε. Να τα κάνουμε να κατανοήσουν πόσο δύσκολη είναι η ζωή ενός τυφλού. Χωρίς να πούμε πολλά λόγια, ειδικά στα μικρά παιδιά.

Πολλά θέματα συζήτησης ανοίγονται έτσι:

• Πώς ένοιωθε το παιδί ως τυφλός. Πιθανές απαντήσεις: αδύναμος, ανόητος, σκουντούφλης, χαμένος στον χώρο και τον χρόνο (ένας τυφλός δεν ξέρει ούτε τι ώρα είναι, ούτε αν είναι μέρα ή νύχτα), μόνος, εγκαταλελειμμένος κλπ.
• Πώς μπορεί να νοιώθει επομένως ο οποιοσδήποτε τυφλός, άρα και ο τυφλός της περικοπής μας.
• Να τονίσουμε επομένως και την προσωπική σπουδαιότητα που είχε για τον τυφλό το θαύμα του Ιησού και η αξία της παρουσίας του Χριστού στην ζωή του τυφλού, άρα και στην ζωή μας.
• Να μας πουν τα παιδιά που έκαναν τους "τυφλούς" πώς θα θέλανε εκείνη την στιγμή να τους φέρονταν οι άλλοι. Πιθανές απαντήσεις: Να τους σέβονται, να μην τους κοροϊδεύουν ή να τους ειρωνεύονται, να τους βοηθούν, να τους καθοδηγούν, να τους διευκολύνουν στις μετακινήσεις, να τους φροντίζουν κλπ.
• Φυσικά, με την ζωγραφική τα μικρότερα παιδιά θα καταλάβουν την δυσκολία που έχουν τα τυφλά άτομα στην ζωή τους. Τα ρωτάμε να μας πούνε με απλά λογάκια πώς νομίζουν ότι νοιώθει ο τυφλός όταν θέλει να κάνει διάφορες δουλειές και δεν μπορεί αλλά και πώς μπορούμε εμείς να τον βοηθήσουμε.

 Έτσι, από το θαύμα του Ιησού και μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά διερευνούν όλο το φάσμα της ζωής ατόμων με ειδικές ανάγκες και καταλήγουν σε συμπεράσματα ενώ έχουν απορροφήσει αβίαστα ποικίλα κοινωνικά και ανθρωπιστικά μηνύματα.

Και πάλι τονίζω ότι το μάθημα δεν πρέπει να συρρικνωθεί αποκλειστικά στα ανθρωπιστικά μηνύματα και ο κατηχητής πρέπει να προσέξει να μην υπερτονίσει την κοινωνική και ανθρωπιστική διάσταση του μαθήματος έναντι της πνευματικής διάστασης που είναι η θαυμαστή παρουσία του Χριστού στην ζωή μας. Θα ξεκινήσουμε από τον Χριστό και θα τελειώσουμε στον Ανθρωπισμό αφιερώνοντας για το καθένα μέρος τον χρόνο που του αξίζει.