ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

 

Σήμερα, ψάχνοντας για ομιλίες του πατέρα Κονάνου, πέτυχα στο φέις την σελίδα Πατήρ Ανδρέας Κονάνος - Φίλοι, η οποία δεν είναι φτιαγμένη από τον ίδιο αλλά από φίλους και ακροατές των ομιλιών του.

Μεταξύ άλλων διαβάστε πρώτα αυτό: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑ ΑΥΤΟ όπου εκεί θα βρείτε ενημέρωση για τις ομιλίες του (με ημερομηνία και τόπο για προηγούμενες και επόμενες ομιλίες), βίντεο ομιλιών, βιογραφικό, επικοινωνία κλπ.

 

 

Τα παρακάτω λόγια μου θύμισαν πόσο απαραίτητη είναι η εξομολόγηση για να αποβάλλουμε τα σκουπίδια της ψυχής μας, τα οποία αν παραμείνουν προκαλλούν εσωτερική δυσωδία.

Το θεώρησα ένα καλό θέμα συζήτησης με τα παιδιά. Μπορούμε να φωτοτυπήσουμε τα παρακάτω και να τους το μοιράσουμε, αφήνοντάς τα να το σκεφθούν για λίγο.

Σίγουρα τα παιδιά θα αναφερθούν στο πόσο αναγκαία είναι και η πιο ταπεινη εργασία για το γενικό καλό. Αν δεν το σκεφθούν, θα τους το τονίσουμε εμείς, ώστε να μάθουν να σέβονται και τον πιο ταπεινό άνθρωπο. Στην συνέχεια μπορούμε να περάσουμε στην μεταφορική σημασία του κειμένου σχετικά με την εξομολόγηση και των διαφόρων ειδών εσωτερικές και εξωτερικές ακαθαρσίες του είναι μας: ψυχικές, σωματικές, σκέψεις, πράξεις, λόγια, παραλείψεις κλπ.

 

 

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΚΟΙΜΗΘΩ

Χτες βράδυ άργησα να κοιμηθώ,

κι άκουσα το αυτοκίνητο του δήμου που μάζευε τα σκουπίδια.

Έκανε κρύο έξω. Κι υγρασία.

Είχα ανάψει τη σόμπα στο δωμάτιό μου, κι ήμουν στα ζεστά....

Κι απ' έξω άκουγα που άδειαζαν τους κάδους.

Με τα σκουπίδια μας.

Ανάμεσά τους ήταν και τα δικά μου.

Από τότε που γεννήθηκα, κάθε μέρα μολύνω κι από λίγο τον κόσμο,

τη γη, τη θάλασσα, τα νερά.

Κάθε μέρα παράγω... σκουπίδια.

Κάποτε είχα ένα μικρό κουβαδάκι σπίτι μου. Τώρα έχω μεγάλο κάδο. Γεμίζει κάθε 3-4 μέρες. Ολόκληρη σακούλα.

Προχτές μύριζαν τόσο πολύ, που δεν άντεχα και τα ΄βγαλα αμέσως έξω. Ήταν στον πάτο τους ένα κομμάτι κουνουπίδι

που 'χα βράσει προ ημερών,

και μύριζε όλος ο τόπος.

Με πήρε ο ύπνος ευγνωμονώντας νοερά

αυτούς τους άγνωστους

που λίγα μέτρα πιο εκεί μάζευαν τις βρωμιές μας.

Ευχαριστώντας το Θεό που ανέχεται κι εμένα,

που εκτός από τις άλλες μου αμαρτίες,

μολύνω και τη Γη Του,

το έργο των χειρών Του.

Και μετανοώντας που δεν μπορώ να κάνω κάτι ουσιαστικό,

για την ανακούφισή της.

Το πρωί που βγήκα έξω για δουλειές,

η γειτονιά μας ήταν καθαρή

κι οι κάδοι πάλι άδειοι.

Έτοιμοι να δεχτούν τα νέα μας σκουπίδια,

που θα περάσουν να μαζέψουν πάλι οι άνθρωποι του δήμου τα χαράματα,

την ώρα που εγώ θα κοιμάμαι γλυκά,

στο ζεστό μου κρεβάτι.

π. Ανδρέας Κονάνος

 

Πηγή: Πατήρ Ανδρέας Κονάνος - Φίλοι