ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

 

Όλοι έχουμε μία θέση στην Εκκλησία.

Είτε είμαστε εκεί είτε λείπουμε, μία θέση δικαιωματικά μας ανήκει (μεταφορικά μιλώντας πάντα και όχι κυριολεκτικά, δεν αγοράζουμε τις καρέκλες και τα καθίσματα).

 

Σε διάφορα κατηχητικά, χρειάστηκε κάποτε να διαμορφώσουμε τον γυναικωνίτη σε χώρο Κατηχητικού.

Συχνά οι γυναικωνίτες είναι παραμελημένοι, ειδικά όταν ο ναός έχει αρκετό χώρο κάτω, ενώ μπορεί να παίζουν ρόλο αποθήκης για τα χαλιά, τον Εσταυρωμένο, τα κεριά κλπ.

 

Όταν λοιπόν χρειαζόμαστε χώρο για το κατηχητικό, ας μην ψάχνουμε μακριά.

 

 

Για να ομορφήνει ο χώρος, και να κάνουμε τα παιδιά να συνδεθούν ως ομάδα αλλά και να συνειδητοποιήσουν ότι όλοι έχουμε μία θέση στην Εκκλησία, είτε είμαστε εκεί είτε όχι, μπορούμε να βάλουν τα παιδιά να διακοσμήσουν το καθένα την δική του καρέκλα.

 

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δύο τρόπους: 

 

Α. Βάφοντας την καρέκλα όπως το κάθε παιδί θέλει, με ακρυλικά όμως χρώματα, για να κρατήσουν περισσότερο και να βάψουν καλύτερα.

Ευκαιρία είναι, όταν ανοίγει ο καιρός, να διοργανωθεί ένα Σάββατο ή μία Κυριακή ζωγραφικής της καρέκλας σε εξωτερικό χώρο, ώστε να μην λερώσουμε.

 

 

Φυσικά, το κάθε παιδί μπορεί να βάλει και την ... υπογραφή του στην πλάτη της καρέκλας.

 

Η παραπάνω καρέκλα δεν έγινε σε κατηχητικό αλλά στα πλαίσια της δημιουργικής απασχόλησης του τμήματος ενηλίκων του ιδρύματος Φωκά.

Εδώ βλέπετε το όνομα του βραζιλιάνου ζωγράφου (Φελίπε) ο οποίος την ζωγράφισε και είταν ειδικός προσκεκλημένος από το ίδρυμα.

 

Άρα, η ιδέα αυτή μπορεί να συμπεριλάβει όλες τις ηλικίες.

Το ίδιο μπορεί να γίνει και ώς χειροτεχνία για το σπίτι. Να οργανωθεί ένα Σαββατοκύριακο ζωγραφικής, με αναψυκτικά και ποπ κορν, όπου όλοι, μικροί-μεγάλοι και ενήλικες, θα ζωγραφίσουν τις καρέκλες τους, ένα σκαμνάκι ή ένα τραπεζάκι.  

Έτσι μεγάλοι και μικροί θα συμμετέχουν και η όλη δραστηριότητα θα τους θυμίσει γιορτή.

Αυτό θα ήταν ωραίο να γίνει μέσα στην Άνοιξη, οπότε και το θέμα της ζωγραφικής να είναι ανάλογο, με πολλά χρώματα και λουλούδια.

 

 

Σε κατηχητικό όμως είχαμε κάνει αυτή την χειροτεχνία:

Πήραμε τσόχα από το βιβλιοπωλείο και την διπλώσαμε είτε του μήκους είτε του μάκρους. Ράψαμε στις τέσσερις άκρες κορδέλες (αυτές μπορούν να τις φέρουν τα παιδιά έτοιμες ραμμένες ήδη από το σπίτι) και στην συνέχεια έγραψε το κάθε παιδί με γκλίτερ το όνομά του πάνω στην τσόχα.

Στην συνέχεια την χρωμάτισαν και την στόλισαν όπως ήθελαν.

 

Στην τσόχα μπορούν να μπούν έξτρα κορδέλες, τσόχινα στολίδια ή και άλλα μικροσκοπικά ξύλινα ή πλαστικά στολιδάκια, καθώς και χάντρες ή παγιέτες, κολλημένα καλύτερα με σιλικόνη.

Εκεί θα τα βοηθήσουμε εμείς.

Ας αφήσουμε τα παιδιά να αυτοσχεδιάσουν και να το χαρούν.

 

Καλό είναι να πούμε στα παιδιά να γράψουν το βαπτιστικό τους όνομα.

 

Τέτοιες τσόχες με την "υπογραφή" των παιδιών μπορούμε να κάνουμε στο κατηχητικό και να την πάρουν στο σπίτι, να την τοποθετήσει το καθένα στην καρέκλα που κάθεται συνήθως στο τραπέζι.

Το κάναμε και μας άρεσε πολύ.

 

 

 

Η χειροτεχνία αυτή μπορεί να γίνει στα πλαίσια ενός μαθήματος για την θέση μας στην Εκκλησία.

 Μπορούμε να μιλήσουμε για τις ευχές που διαβάζει ο ιερέας κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας και μνημονεύει όχι μόνο όσους είναι παρόντες, αλλά και τους απόντες, το χωριό ή την πόλη που ζούμε, και όσους ο καθένας "κατά διάνοια έχει", όσους δηλαδή έχει στο μυαλό του και σκέφτεται ο καθένας που είναι παρών.

 

Έτσι, εν δυνάμει, βρισκόμαστε όλοι μέσα στην Εκκλησία.

Η Εκκλησία είναι σαν την μάνα που δεν αφήνει ποτέ τα παιδιά της,

ούτε χωρίς φροντίδα, ούτε χωρίς επίβλεψη, ούτε χωρίς αγάπη.

Και για τα οποία παιδιά έχει πάντα μία θέση στην αγκαλιά της.

 

 

Οι πολύχρωμες αυτές τσόχες με τα γυαλιστερά ονοματάκια των παιδιών, σίγουρα θα ομορφήνει τον χώρο του γυναικωνίτη και του Κατηχητικού γενικά αλλά και του σπιτιού τους.

 

Μπορεί κάλλιστα να γίνει και κατά την έναρξη των κατηχητικών.

 

 

Εμείς είδαμε τα παιδιά να χαίρονται ιδιαίτερα με την χειροτεχνία αυτή.

Καλή επιτυχία και καλή διασκέδαση.