ΤΡΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ

 

 

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ: ΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

 

Όταν ανεβάσαμε αυτό το έργο σε Κατηχητικό, αλλάξαμε το τέλος του:

Μια καλή οικογένεια βρήκε το κοριτσάκι πεσμένο στο σκαλοπάτι του σπιτιού της και το πήρε για πάντα κοντά της. Έτσι η προσωπική δυστυχία αντισταθμίζεται από την ευσπλαχνία των ανθρώπων και διορθώνονται  όλα τα άσχημα και τα δυσάρεστα στην ζωή των ανθρώπων.

 

Δεν βρήκα ταινία με τέτοιο τέλος, οπότε ανάρτησα αυτή που βλέπετε, της οποίας το τέλος είναι καλύτερα παρουσιασμένο από άλλες.

 

Αν νομίζετε πως ακόμα και έτσι θα απογοητεύσει τα παιδιά, προτιμήστε κάποια από τις επόμενες:

 

 

 

Μία ταινία που δεν την βλέπουμε εύκολα αλλά είναι σπουδαίο παράδειγμα ευσπλαχνίας και φιλανθρωπίας από έναν πέτρινο πρίγκηπα με καρδιά και ένα χελιδονάκι που, παρά το μέγεθός του, ξεπέρασε τα όριά του και κέρδισε, μαζί με τον πρίγκηπα, την αιωνιότητα.

 

Εδώ κάνουμε την αντιπαράθεση: μια ατσάλινη καρδιά ενός πρίγκηπα από πέτρα που όμως αγαπούσε και πονούσε στον πόνο του άλλου/ σε αντίθεση με τις ανθρώπινες καρδιές που ήταν κρύες και άδειες από αγάπη και συναισθήματα, αδιάφορες για τον πόνο των φτωχών ανθρώπων.

 

 

Κάτι για τα μεγαλύτερα παιδιά.

Θέστε το ερώτημα:

Αν ξέραμε πόσο κακό κάνουν οι κακές μας πράξεις, η αδιαφορία και η σκληροκαρδία μας, θα θέλαμε να είμαστε έτσι ή να αλλάζαμε και να κάναμε το καλό;

Αν ξέραμε ότι κάνοντας το κακό ό,τι κάνουμε θα το λάβουμε σαν ανταπόδοση στην αιωνιότητα, θα θέλαμε να κάνουμε πάντα το καλό;

 

Εδώ χωράει να τους θυμίσουμε τον χρυσό κανόνα:

Φερθείτε στους άλλους όπως θα θέλατε και εκείνοι να φερθούν σε εσάς.

 

Οι παραπάνω ταινίες μπορούν να παιχτούν σε ένα μάθημα του Κατηχητικού ή σε κάποια μικρή γιορτούλα αν δεν υπάρχει θεατρικό έργο.